Με αγαπάς; (Διήγημα)

- Με αγαπάς;
- Μα τι ερώτηση είναι αυτή που μου κάνεις; Το ξέρεις ότι σ’ αγαπώ. Κάθε βράδυ σου δίνομαι και δε χάνω ευκαιρία να στο λέω και να στο δείχνω. Γι’ αυτό με κάλεσες σε αυτό το έρημο μέρος να με ρωτήσεις κάτι τόσο γνωστό και τόσο τετριμμένο;
- Με αγαπάς πραγματικά;
- Μα, ναι!
- Πόσο μ’ αγαπάς; Μ’ αγαπάς τόσο ώστε να με αφήσεις να φύγω;
- Η σχέση μας διέπεται από ελευθερία. Θα λυπηθώ, θα αισθανθώ πληγωμένη, θα κλάψω αλλά στο τέλος θα σε αφήσω να φύγεις! Δεν μπορώ να σε κρατήσω παρά τη θέλησή σου, άλλωστε τι σημασία θα είχε να σε κρατήσω αν δε θέλεις να μείνεις με τη θέλησή σου;
- Δεν είναι αυτό που φοβάσαι. Το ξέρεις ότι μόνο εσένα αγαπώ. Το ξέρεις ότι δεν υπάρχει καμιά στον κόσμο που να μπορέσει να φανεί στα μάτια μου καλύτερη από σένα. Το ξέρεις ότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που φεύγουν…
- Δε σε καταλαβαίνω! Να φύγεις και πού να πας;
Μ΄ αγαπάς τόσο ώστε να μ’ αφήσεις να φύγω; Το ξέρω ότι με αγαπάς και γι αυτό με χρειάζεσαι κοντά σου. Μου τόδειξες τόσα χρόνια ότι με θέλεις για να μου δείχνεις την αγάπη σου και μόνο. Αλλά μ’ αγαπάς τόσο πολύ ώστε να μ’ αφήσεις να φύγω;
- Πού να πάς;
Με δυσκολία κρατούσα τα αισθήματά και τα δάκρυά μου. Ήθελα να την πάρω στην αγκαλιά μου, να τη σηκώσω ψηλά, να τη φιλήσω στα χείλη. Την αγαπούσα. Αν μου έκανε αυτή την ερώτηση εμένα, δε θα είχα τη δύναμη να την αφήσω να φύγει.
Είναι λίγες μέρες που με βασανίζει μια φαγούρα δεξιά στη κοιλιά μου. Τι είναι μια φαγούρα; Πέθανε κανείς ποτέ από φαγούρα, αναρωτήθηκα και γέλασα με τη σκέψη μου. Τελικά χθες αποφάσισα να πάω στο γιατρό. Στην αρχή και αυτός γέλασε. Όταν με έβαλε στο κρεβάτι για την εξέταση το ύφος του άλλαξε απότομα. Τρόμαξα. Μου είπε να κάνω κάποιες εξετάσεις. Επειγόντως, είπε. Πήγα σπίτι και πρώτη φορά της έκρυψα τις αγωνίες μου. Στην αρχή σκέφτηκα ότι αν δεν είναι τίποτα γιατί να την τρομάξω χωρίς λόγο; Μετά αισθάνθηκα ένοχος που της κρύβω αυτό το μυστικό. Δεν πειράζει, θα κάνω τις εξετάσεις και θα γυρίσω και θα της πω την αγωνία μου και μετά θα γελάσουμε μαζί που τζάμπα τρόμαξα. Και το αγαπώ τόσο πολύ το γέλιο της…
Τα πράγματα όμως δεν κύλησαν όπως τα φαντάστηκα. Ο κνησμός στην κοιλιακή χώρα, όπως το είπε ο γιατρός την επόμενη, αποκάλυψε ένα ήπαρ κατεστραμμένο. Μια ύπουλη ηπατίτιδα προκάλεσε καρκίνο που κάποια στιγμή έκανε μετάσταση και στα γύρω όργανα. Η εξέλιξη από δω και πέρα θα είναι ραγδαία. Θα με κρατήσουν είπαν, όσο μπορούν στη ζωή. Στην αρχή με κάποια φάρμακα για να επιβραδύνουν την εξέλιξη, αργότερα, όταν θα αρχίσουν οι πόνοι θα μου χορηγούν παυσίπονα. Κατόπιν θα με πάνε στην εντατική για υποστήριξη και στη συνέχεια θα σηκώσουν τα χέρια και θα πουν, ότι η επιστήμη έκανε ότι μπορούσε.
Ήρθα ξαφνικά αντιμέτωπος με το θάνατο. Οι περισσότεροι άνθρωποι ερχόμαστε αντιμέτωποι με το θάνατο, όταν δούμε έναν δικό μας, ένα φίλο μας να πεθαίνει. Εγώ ήρθα αντιμέτωπος με το δικό μου, τον προσωπικό μου θάνατο.
Από χρόνια κάπου στο βάθος του μυαλού μου υπέβοσκε η σκέψη του θανάτου. Στην αρχή σαν νέος υπήρχε ένας αόριστος φόβος, χωρίς αυτό να με κάνει να αποφεύγω τους κινδύνους με τη μοτοσικλέτα. Αργότερα ο φόβος αυτός έγινε πιο συγκεκριμένος, αλλά εγώ απέφευγα να ασχοληθώ μαζί του. Κάποια στιγμή, μιλώντας με ένα φίλο μου είπα, ότι δε θέλω να αρρωστήσω και να καθηλωθώ στο κρεβάτι για χρόνια πριν αφήσω την τελευταία μου πνοή. Αν μάθω ότι προς τα εκεί οδεύω, τότε θα δώσω τέλος στη ζωή μου για να γλυτώσω τον πόνο και τον εξευτελισμό. Θέλω ν’ αποφύγω να δω τον εαυτό μου να πεθαίνει λίγο – λίγο και εγώ να είμαι ανίκανος να ορίσω τη μοίρα μου. Αλλά αυτά όλα ήταν για το απώτερο μέλλον.
Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να πεθαίνεις! Ξαφνικά αισθάνθηκα έναν μεγάλο θαυμασμό για όλους τους ανθρώπους που πέρασαν το κατώφλι της άλλης ζωής. Θαυμασμό για τους ήρωες που πεθαίνουν με τη θέλησή τους για τα ιδανικά τους και για τη φυλή τους, για τους ανθρώπους εκείνους που πέθαναν ξαφνικά από ένα φοβερό τροχαίο ή από μια καρδιακή ανακοπή, γι’ αυτούς που πέθαναν αργά στο κρεβάτι του πόνου γνωρίζοντας ότι κάθε μέρα, κάθε λεπτό που περνά τους φέρνει όλο και πιο κοντά στο τέλος τους, για τους κατάδικους σε θάνατο για κάτι που έχουν κάνει ή άδικα έχουν κατηγορηθεί, για όλους που κατάφεραν, καθένας τους με το μοναδικό προσωπικό του τρόπο, να περάσουν τον Αχέροντα.
- Πού τρέχει το μυαλό σου; Σε ρώτησα πού θα πας αν φύγεις από μένα;
- Όχι κορίτσι μου, δεν πρόκειται να πάω πουθενά! Η μάλλον θα πάω στο πουθενά. Όλοι κάποια στιγμή θα φύγουμε απ’ αυτό τον κόσμο. Ο θάνατος θα μας θερίσει, άλλους νωρίς, άλλους αργά, εσύ μπορείς να με αφήσεις να φύγω όταν έλθει;
- Όταν έλθει… πού ξέρω τι θα κάνω τότε. Έλα, μη σκέφτεσαι τι θα γίνει όταν έλθει…
- Θέλω να μάθω τώρα! Θα με αφήσεις να φύγω όταν έλθει;
- Σε παρακαλώ, άσε τα μακάβρια, δες τι ωραία είναι όλα γύρω μας, δες τις χαρές της ζωής μας, τις χαρές που περάσαμε και αυτές που θα περάσουμε μαζί μέχρι τα γεράματά μας…
- Θέλω τώρα να μάθω! Θα με αφήσεις να φύγω όταν έλθει ο χάρος να με πάρει, ή θα προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να τον εμποδίσεις. Ξέρεις, θέλω να πεθάνω με αξιοπρέπεια.
- Τι συμβαίνει; Με τρομάζεις! Πρώτη φορά σε βλέπω έτσι, εσύ που πάντα είσαι χαρούμενος και γεμάτος ελπίδα, πώς άλλαξες σήμερα τόσο; Συμβαίνει τίποτα που δε ξέρω;
- Συμβαίνει ότι με ξέρεις τόσο καλά που δε χρειάζεται να σου πω κάτι για να το μάθεις. Αλλά εγώ πρέπει να μάθω: Όταν έλθει εκείνος να με πάρει θα με αφήσεις να φύγω με αξιοπρέπεια;
- Σίγουρα είναι ρητορικό το ερώτημά σου. Θα τρελαθώ αν μιλάς σοβαρά!
- Με αγαπάς τόσο ώστε να με αφήσεις να φύγω; Ξέρω, θα κλάψεις, θα καταραστείς την κακιά μοίρα σου, θα τα βάλεις με τον εαυτό σου, χωρίς να φταις σε τίποτε, θα χάσεις την ψυχραιμία σου. Και εγώ θα κάνω το ίδιο αν εσύ φύγεις πρώτη… Αλλά περιμένω απάντηση: Με αγαπάς τόσο ώστε να με αφήσεις να φύγω με αξιοπρέπεια;
- Ώστε είναι αλήθεια ότι φεύγεις… Είσαι ήδη αλλού… Ξέρεις ότι σε αγαπώ ώστε να ξεριζώσω την καρδιά μου και να σου τη δώσω. Δε θέλω να φύγεις, αλλά ήδη είσαι αλλού. Θέλω να σταματήσω ότι σε παίρνει μακριά μου, θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή μου, αλλά δε μπορώ να σε σταματήσω. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα; Πήγες σε γιατρούς; Μήπως πρέπει να πας και σε άλλους; Η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ… γίνονται και θαύματα… τι λέω η τρελή; Γιατί στέκεις παγερός; Πρώτη φορά σε βλέπω τόσο απόμακρο! Άσε με να κλάψω, να παρακαλέσω το χάρο να πάρει εμένα και να αφήσει εσένα… Μη βιάζεσαι να φύγεις πριν έρθει εκείνος να σε πάρει. Πολέμησέ τον, μη παραδίνεσαι αμαχητί! Πες κάτι. Τι σκέφτεσαι να κάνεις; Θα τον αντιμετωπίσεις αντρίκια ή θα τρέξεις να σωθείς; Ποια είναι η θαρραλέα αντιμετώπιση, η αυτοκτονία ή το κρεβάτι του πόνου; Τι ελπίδες σου δίνουν οι γιατροί;
- Σε ευχαριστώ για την κατανόηση, σε ευχαριστώ γιατί με την παρουσία σου με έκανες ευτυχισμένο όλα τα χρόνια που είμαστε μαζί, γιατί μόνο ένας ευτυχισμένος άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει κατάματα το θάνατό του.
Την πήρα και τη σήκωσα, την φίλησα με λαχτάρα. Για μια στιγμή ξέχασα το πρόβλημα και η φαντασία μου έτρεξε στο κρεβάτι μας που θα κάνουμε έρωτα πάλι το βράδυ. Τώρα ήξερα ότι ο θάνατος μπορεί να αντιμετωπιστεί αν υπάρχει αγάπη.